Ιούνιος 21, 2011: Πρώτο Θέμα, Η Γεωργία -Sugahspank!- Καλαφάτη στο protothema.gr
Η Sugahspank! aka Γεωργία Καλαφάτη δεν είναι μια συνηθισμένη μουσικός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, σε ένα σπίτι με θέα τη θάλασσα. Τραγουδάει από τα 14 και περίπου στα τέλη του 2008 ταράζει τα ελληνικά μουσικά δρώμενα με ένα άλμπουμ που μοιάζει να έχει έρθει από το εξωτερικό. Το «The Incredible, The Invisible», κερδίζει διθυραμβικές κριτικές σε Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, ψηφίζεται ως Νο 1 άλμπουμ της χρονιάς από πολλά μουσικά έντυπα και site, ενώ οι soul, swing, funk και gospel ήχοι του μοιάζουν να είναι ό,τι ακριβώς έλειπε από την ελληνική μουσική σκηνή.
Την αποκαλούν «Ελληνίδα με φωνή μαύρης», όλοι αναφέρονται στο όνομα και τη χροιά της και φαίνεται ξεκάθαρα ότι το μέλλον διαγράφεται λαμπρό. Όμως, παρά την τεράστια επιτυχία που σημειώνει, επιλέγει να μη την εκμεταλλευτεί και έτσι κάνει τους φαν της να αδημονούν να την ακούσουν, να περιμένουν εναγωνίως τη νέα της δουλειά, να συγκεντρώνονται στα live της για να την απολαύσουν από κοντά…
Σήμερα, σχεδόν 4 χρόνια μετά, η Sugahspank! ετοιμάζει μια δυναμική επιστροφή. Θα «χτυπήσει» όχι με ένα, ούτε με δυο, αλλά με τρία νέα άλμπουμ, διαφορετικής αισθητικής και όλα δείχνουν πως θα συζητηθεί περισσότερο από ποτέ.
Η Sugahspank! δεν είναι «αγανακτισμένη», ούτε όμως «βολεμένη». Δεν πιστεύει στις ακραίες αντιδράσεις και τις «επαναστάσεις» βασισμένες στο θυμικό. Πιστεύει στις λύσεις που έρχονται από σωστές κινήσεις, σκέψη και υπολογισμό κάθε παραμέτρου. Δεν κατέβηκε στο Σύνταγμα από άποψη και δεν διαδήλωσε στις πλατείες όπως πολλοί συνομήλικοί της. «Η λύση» μας λέει «είναι να εκμεταλλευτούμε όσο καλύτερα μπορούμε τη νέα δόση για να μη φτάσουμε στην χρεοκοπία».
Υπέρμετρα συνειδητοποιημένη με άποψη εκτός από τη μουσική και στην πολιτική είναι ευχαριστημένη με τη ζωή της και το επάγγελμα που επέλεξε, την κάνει απόλυτα ευτυχισμένη. Στις 3 Ιουλίου θα την απολαύσουμε στη Γεωπονική, τα υπόλοιπα live της δεν τα θυμάται…
Έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου σου προσωπικού άλμπουμ «The Incredible, The Invisible». Πολύς καιρός δεν είναι;
Ναι, είναι πολύς καιρός, απ’ την άλλη όμως δεν έχω μείνει άπραγη. Ετοιμάζω διάφορες δουλειές ταυτόχρονα, όπως κάνω πάντα. Γενικά δεν λειτουργώ βάσει προγράμματος ποτέ, ούτε με ενδιέφερε να κυκλοφορήσω κάτι γρήγορα ώστε να μην χαθεί το λεγόμενο hype.
Όλα αυτό το διάστημα τι κάνεις; Live; Συναυλίες; Συγκεντρώνεις τα νέα σου τραγούδια;
Και πολλά live και studio και συνεργασίες. Τραγούδια έχουν συγκεντρωθεί για 5 άλμπουμ, το θέμα είναι ποια χρειάζονται να μείνουν.
Τι μας ετοιμάζεις; Πόσος καιρός ακόμα θα περάσει μέχρι να έχουμε στα χέρια μας την καινούρια σου δισκογραφική δουλειά;
Το προσωπικό μου άλμπουμ το έφτασα περίπου μέχρι τη μέση και λόγω εξωγενών παραγόντων πάγωσε δημιουργικά, οπότε περιμένω. Έχει ηχογραφηθεί ένα live album με τους κυρίους Swing Shoes και κοιτάμε πού θα το κυκλοφορήσουμε. Επίσης τον τελευταίο καιρό ετοιμάζω κάτι που με έχει απορροφήσει απίστευτα, σχετικά «υπερπαραγωγή», αλλά δεν μπορώ να μιλήσω ακόμη γι’ αυτό…
Αν καταλαβαίνω καλά μιλάς για 3 άλμπουμ! Εντυπωσιακός αριθμός για μια νέα καλλιτέχνιδα και δυναμικό comeback. Θα βγουν όλα μαζί ή καμία σχέση;
Δεν έχω ιδέα, ελπίζω όχι, κάποιος που ασχολείται με το μάρκετινγκ θα έλεγε πως θα ήταν πολύ κακό βήμα! Απ’ την άλλη είναι τόσο διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους που και στο ίδιο έτος να βγουν, δε νομίζω να επηρεάσουν το ένα το άλλο.
Πες μας λίγα λόγια για αυτά που έρχονται. Θα κινούνται στους ίδιους ήχους με το προηγούμενο;
Όχι ιδιαίτερα. Το προσωπικό τείνει προς exotica και soul r’n’b με την παλιομοδίτικη έννοια. Το live των Swing Shoes είναι κυρίως blues και gospel με πολύ βρόμικη παραγωγή. Το τρίτο που δεν μπορώ να πω, αν πάνε όλα καλά, είναι άντε γεια!
Με το «The Incredible, The Invisible» έγινες πολύ γνωστή και σε μικρό χρονικό διάστημα. Το περίμενες κάτι τέτοιο;
Με τίποτα, γιατί ήταν και αγγλόφωνο και ανεξάρτητη παραγωγή και είδος που δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση μέχρι τότε στην ελληνική σκηνή. Φαντάζομαι ότι έλλειπε κάτι τέτοιο από την εγχώρια δημιουργία, εξ ου και η ανταπόκριση. Επίσης πραγματικά το πιστεύω ότι με τα ελάχιστα μέσα που είχαμε με τον Blend, κάναμε πολύ καλή δουλειά.
Σε παλαιότερη συνέντευξή σου, σε είχαν χαρακτηρίσει ως «η Ελληνίδα που τραγουδάει σαν μαύρη». Εσύ αισθάνεσαι έτσι;
Ποτέ δεν αισθανόμουν έτσι, αλλά κοντεύω κι εγώ να το πιστέψω! Το παίρνω σαν κομπλιμάν, χωρίς να με επηρεάζει στο πως θέλω να κινηθώ μουσικά. Δηλαδή άμα μου ‘ρθει να πω την Καραγκούνα, θα την πω!
Ποιο θεωρείς ότι είναι αυτό το ένα χαρακτηριστικό-προσόν σου που σε ξεχωρίζει από άλλες τραγουδίστριες της ηλικίας σου;
Νομίζω ότι δεν τραγουδάω ιδιαίτερα γυναικεία. Οι πιο πολλές γυναίκες βγάζουν αυτό το ευαίσθητο, αιθέριο, που είναι πολύ ωραίο. Αλλά εμένα μου βγαίνει που και που κι ένας έντονος τσαμπουκάς, ένα «θα σας φάω όλους». Επίσης έχω εκπαιδεύσει τη φωνή μου αρκετά ώστε να τραγουδάω ετερόκλητα είδη μουσικής και να αλλάζω τη χροιά μου. Κι έχω καλή αγγλική προφορά, στα ελληνικά όμως φαντάζομαι με τρώνε διάφορες…
Αν δε κάνω λάθος, έχεις γεννηθεί στον Πειραιά. Μένεις ακόμα εκεί ή μπήκες στο «τρυπάκι» να μετακομίσεις και εσύ πιο κοντά στο κέντρο;
Όχι, μένω ακόμη Πειραιά. Αν μετακομίσω ποτέ, μάλλον θα πάω κατευθείαν σε κάνα βουνό ή νησί. Η Αθήνα δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, οι κολλητές μου μένουν Πειραιά, η οικογένειά μου επίσης και ο Πειραιάς βολεύει. Σε 15 λεπτά είσαι κέντρο και σε άλλο τόσο παραλιακή. Άσε που ανοίγω το παράθυρο και βλέπω θάλασσα, ποιος χαζός θα το άλλαζε αυτό όταν έχει μεγαλώσει έτσι;
Ως νέος άνθρωπος, ποια είναι η γνώμη σου για τα πρόσφατα πολιτικά γεγονότα; Τα παρακολουθείς;
Τα παρακολουθώ συνεχώς. Δεν ανήκω σε καμία παράταξη, πάντα πίστευα πως ο «καλός πολίτης» οφείλει να κρίνει τις καταστάσεις που απασχολούν τη χώρα του ανάλογα με τα δεδομένα της κάθε στιγμής κι έχοντας ενημερωθεί από όλες τις πλευρές. Οπότε, ενώ είμαι ενάντια στη δύναμη που έχει αποκτήσει λόγω καπιταλισμού το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και σαφώς δεν μου αρέσει καθόλου που η χώρα μου είναι υποδουλωμένη στο ΔΝΤ, παράλληλα δεν συμφωνώ καθόλου με τον τρόπο που ο κόσμος, ξαφνικά «ξύπνησε», και χειρίζεται την κατάσταση. Πιστεύω ότι έπρεπε να ελέγχουμε τις κυβερνήσεις μας πολύ καιρό πριν. Τώρα που η χώρα μας είναι στο χείλος της χρεοκοπίας, είναι ό,τι χειρότερο να τα κάνουμε όλα μπάχαλο. Γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν βλέπω καμία σοβαρή άποψη, πέραν από μια μάζα που, ενώ πέρυσι ήταν στην κοσμάρα της, τώρα «επαναστατεί», χωρίς προτάσεις, με μότο «ας τους διώξουμε τώρα και βλέπουμε μετά». Δηλαδή όταν βαρέσουμε χρεοκοπία και μας πάρουν ότι λεφτά μας έχουν μείνει στις τράπεζες, όταν γίνει στάση πληρωμών, ακυρωθούν οι συντάξεις και καταρρεύσει όλο το ελληνικό σύστημα, ποιους θα κατηγορούμε μετά;
Στο Σύνταγμα κατέβηκες;
Σαφώς και όχι. Δεν είμαι «αγανακτισμένη». Ξέρω σε ποια σημεία όταν μου δόθηκε η ευκαιρία έκλεψα το κράτος μου. Ξέρω σε ποια σημεία έκαναν το ίδιο οι γονείς μου, οι συγγενείς μου, οι φίλοι μου. Όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει τις λαδιές μας, γιατί έχουμε μεγαλώσει σε ένα σύστημα που μας έμαθε πως δεν επιβιώνεις αλλιώς. Και δεν είμαι ενάντια στο να διεκδικεί ο κόσμος τα δικαιώματά του, να φωνάζει, ίσα- ίσα. Μέχρι πέρυσι, ότι πορεία γινόταν, είχε ταμπέλα από τους μεγαλύτερους ως «άντε πάλι τα κωλόπαιδα», και στα κανάλια έδειχναν μόνο τα στημένα μπάχαλα. Τώρα ξαφνικά τι έγινε και στηρίζουν τις πορείες, λίγο ύποπτο δεν είναι; Απλώς πιστεύω ότι είναι μέγα λάθος να συμβαίνει ό,τι συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή. Πραγματικά δεν ξέρω, οι αγανακτισμένοι έχουν σκεφτεί τις επιπτώσεις μίας πιθανής χρεοκοπίας; Ο θείος της κολλητής μου της έλεγε «…..και πήγα, σήκωσα το χέρι και τους μούντζωσα!», «ποιο χέρι ρε θείε, αυτό με το Rolex;»! Ας επικεντρώσουμε αυτή την ενέργεια που σπαταλάμε από εδώ και πέρα σε ουσιώδη ενημέρωση, κριτική και αυτοκριτική. Ας τους έχουμε από κοντά, ας απαιτούμε συνεχώς διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Ας ρίχνουμε την ψήφο μας μετά από ώριμη σκέψη, όχι από συμφέρον ούτε από γηπεδική ταύτιση. Ξέρω ότι πολλοί συνομήλικοι μου θα διαφωνήσουν, αλλά όπως δεν μου άρεσε να βλέπω στο δρόμο Hummer και ψωνισμένους νεοέλληνες με πούρα, αντίστοιχα μου φαίνεται ηλίθιο να ελπίζω ότι η χώρα μου θέλω να γίνει Λατινική Αμερική. Ελπίζω σε μία φυσιολογική εξέλιξη, χωρίς φανφάρες. Να έχουμε πατάξει τα ανατολίτικά μας κατάλοιπα, το «ωχ βρε αδερφέ», τα ρουσφέτια και τα κατοχικά σύνδρομα. Να καταλάβουμε ότι έχουμε σαν χώρα και σαν λαός πολλά θετικά και ιδιαίτερα στοιχεία και να τα αξιοποιήσουμε και πάλι. Αλλά κυρίως να δώσουμε στις νέες γενιές Ελλήνων μία υγιή πραγματικότητα. Το γεγονός ότι είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεν, αλλά μικρή χώρα και «στην άκρη» δε, είναι πολύ ωραίος συνδυασμός, εάν καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε γενικά. Και το θέμα είναι ότι η Ελλάδα έχει δυνατότητες γεωγραφικά, γεωλογικά, γαστρονομικά, από άποψη τέχνης και κουλτούρας κλπ. και απλώς ζώντας με πλάγιο τρόπο τόσα χρόνια, τίποτε από αυτά δεν αναδεικνύεται, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πάντα αδικημένοι. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ρίχνουμε αλλού τις ευθύνες. Βεβαίως να απαιτήσουμε μείωση μισθών στους βουλευτές, μεγαλύτερη φορολογία στους έχοντες και μικρότερη στους μη έχοντες. Αλλά να υπάρχει και μεγαλύτερος έλεγχος στο ποιος παίρνει επίδομα ανεργίας, στο πως εκμεταλλεύθηκε ο καθένας την επιχορήγηση που πήρε απ’ το κράτος, στο ποιος έβγαλε βρόμικα λεφτά στο εξωτερικό. Να πάνε και καμιά εκατοσταριά καρχαρίες φυλακή. Και να σαπίσουν μέσα. Ο επόμενος γιατρός που θα ζητήσει φακελάκι, να το ανοίξει και να ‘χει μέσα καταγγελία.
Ποια πιστεύεις ότι θα μπορούσε να είναι μια πιθανή λύση;
Αφού δυστυχώς έχουμε φτάσει ως εδώ και δεν αντιδράσαμε επαρκώς όταν θα έπρεπε, να δείξουμε μία συσπείρωση ώστε να πάρουμε τις γαμοδόσεις. Δεν έχω πεισθεί ότι είναι εφικτό να κηρύξουμε το χρέος παράνομο και να το πετάξουμε από επάνω μας χωρίς σοβαρότατες συνέπειες. Εάν υπήρχε όντως ένα οργανωμένο και εφικτό πλάνο τέτοιου είδους, θα ήθελα να το δω, αλλά δεν το έχω δει μέχρι τώρα. Κι επειδή η χρεοκοπία είναι η χείριστη λύση, το μόνο που μας μένει είναι να εκμεταλλευτούμε όσο καλύτερα γίνεται τη νέα δόση. Αλλά από εκεί και πέρα, να μην γυρίσουμε στην παλιά καλή μας μανιέρα. Να ζοριστούμε λίγα χρόνια ώστε να εξαλειφθεί το έλλειμμα και να μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη. Κι εκεί είναι το θέμα, στο να τονώσουμε την Ελληνική παραγωγικότητα. Εάν υπήρχε τόσα χρόνια σωστός έλεγχος από τις κυβερνήσεις και τα λεφτά που μας δίνονταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση πήγαιναν σε ανθρώπους που πραγματικά είχαν μεράκι να δημιουργήσουν κάτι, και όχι σε πελάτες που έστηναν εταιρίες για να τις χρεοκοπήσουν ένα χρόνο μετά, θα είχαμε δει ήδη τις δυνατότητες της Ελλάδας. Το ελληνικό στοιχείο είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, δύσκολα μιμείται. Κι αν δεν θέλουμε τραπεζίτες πάνω από τα κεφάλια μας, ας αρχίσουμε από τις οικογένειες μας. Αρκετά δάνεια πήραμε, αρκετά ψώνια κάναμε με φουσκωμένες πιστωτικές. Να βρούμε ένα μέτρο σιγά σιγά και σαν λαός και σαν χώρα.
Αλήθεια, το «Sugahspank!» από που βγαίνει; Πως το εμπνεύστηκες;
Είναι αναφορά στους Sugah Galore, τη μπάντα μου, και μου αρέσει επειδή έχει ήχο, sssspaaaank!
Εκτός από τα άλμπουμ που ετοιμάζεις, που μπορούμε να σε δούμε από κοντά; Κάποια συναυλία, κάποιο επερχόμενο live;
3 Ιουλίου στη Γεωπονική, τα άλλα δεν τα θυμάμαι!
Τελευταία ερώτηση…
α. Όταν ήσουν μικρή, τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ζωγράφος, τραγουδίστρια, σχεδιάστρια μόδας, αρχιτέκτων!
β. Τώρα που μεγάλωσες, είσαι ευτυχισμένη με αυτό που έγινες;
Ναι, είναι ο τομέας στη ζωή μου που δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο!